|
Kaynaklar
|
K1. Wilson, J.T. (1968). Static or mobile earth: the current scientific revolution. Proceedings of the American Philosophical Society, 112(5), 309-320.
K2. Emre, Ö., T.Y. Duman, T.Y., Özalp, S., Elmacı, H., Olgun, Ş., Şaroğlu, F. (2013). Açıklamalı Türkiye Diri Fay Haritası (Ölçek 1:1.250.000). Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü, Özel Yayın Serisi-30 (ISBN: 978-605-5310-56-1), Ankara.
K3. Kılıç, H. (2017). Geoteknik Deprem Mühendisliği Notları. İMO, İstanbul.
K4. Gökçe, O., Tüfekçi, M.K., Gürboğa, Ş. (2014). Yüzey Faylanması Tehlikesinin Değerlendirilmesi ve Fay Sakınım Bantlarının Oluşturulması. Başbakanlık Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı (AFAD), 377 s., Ankara.
K5. Bowman, D., Lund, W.R. (2016). Guidelines for Investigating Geologic Hazards and Preparing Engineering-Geology Reports, with a Suggested Approach to Geologic-Hazard Ordinances in Utah. Circular 122, Utah, Geological Survey, A Division of Utah Department of Natural Resources, 217p., Utah-USA.
K6. Kramer, S.L. (1996). Geotechnical Earthquake Engineering: Prentice Hall, New Jersey, USA, 653 p.
|
|
Yardımcı Kitap
|
YK1. Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği. Resmî Gazete, 18 Mart 2018.
YK2. United States Geological Survey (1964). Historic Earthquakes, 1964 Niigata (Japan) Earthquake Archive, Niigata, Japan. Books and Open-File Reports Section, U.S. Geological Survey. 86p.
YK3. Özmen, B. (2000). 17 Ağustos 1999 İzmit Körfezi Depreminin Hasar Durumu. Türkiye Deprem Vakfı-TDV/DR 010-53.
|